“Kenan'a gideceksin. Orada bir şehir var, Haroşet adında bir şehir. O şehirde bir adam var.”

“Hangi adam baba?”

“Adamın adı... Sisera... O sana yardım eder. Benim hatırım için.”

“O senin neyin baba? Onu nasıl bulabilirim?”

“Söz ver” dedi. Daha fazla konuşamayacağını görünce, söz verdim.

Bir daha konuşmadı ve gerçekten ölmekte olduğunu gördüm. Ölümden korumak için ona sıkıca sarıldım. Öldü. Kutsal kuralların buyurduğu gibi, bedenini büyük bir odun yığınında yaktım ve on üç gün yas tuttum. Oysa ne köyden gelip, onun başında sihirli dualar okuyacak yaşlı kadınlar vardı, ne kemiklerini içinde saklayabileceğim yağ ve gümüş bir kap, ne de cenaze ateşini söndürmek için bira ya da şarap. Yine de, o güne kadar kimse benden daha iyi yas tutmamıştır.