Çevre ile ilişkilerinde insanların davranışlarını nasıl biçimlendireceklerini belirleyen tüze kuralları çoğu kez kâğıt üzerinde kalabiliyor. Etkili bir şekilde uygulanma şansı bulamayan tüze kurallarının yerini etik kuralların alması iyi olanı kötü olandan ayırt etmekte yararlı bir ölçüt, güvenilir bir kılavuz rolü oynayabilir. Bireyler, bu sayede tarih, kültür ve doğa değerleri karşısında etik yönden önem taşıyan bir sorumluluk duygusuyla davranmış olacaklarından, dıştan zorlamalara da gerek kalmaz.

Çevre Etiği, bu çağdaş bilim dalının genel kurallarını, etik kuramlarının gelişmesine katkı yapmış düşünürlerin temel yaklaşımlarını, tartışma konusu olan başlıca çevre kuramlarının tanıtımını ve eleştirisini içeren bilimsel çalışmalardan biridir. Ele alınan konular arasında Derin Ekoloji ve Ekofeminizm gibi kuramsal yaklaşımların yanı sıra, Aristoteles’in insan-doğa ilişkilerine yön vermesini önerdiği kurallar da var. Özellikle felsefe, etik, siyaset bilimi, toplumbilim ve kamu yönetimi dallarında eğitim veren yüksek öğretim kurumlarındaki öğrencilerin ve öğretim üyelerinin geniş ölçüde yararlanabilecekleri bir yapıt.