Türkiye’de dine nizam verme, dini bir siyasal projeye bağlı olarak biçimlendirme çabaları, her zaman bir “hassas konu” idi. Yasin Aktay’ın kitabı, İslâm’la ilgili yığınla tartışma ve yayın arasında ihmale uğrayan bu hassas konuya giriyor: Türkiye’de devletin ya da resmî ideolojinin “din projesi”nin mahiyetini tartışıyor. Türkiye’de devlet geleneğinin yöneldiği modernleşme güzergâhında izlediği din siyasetini “Protestanlık”la tanımlıyor. Aktay, bunu yaparken, yakın zamanların popüler “Türk İslâmı” ve “halk İslâmı” meraklarına “negatif bir katkıda bulunmayı” amaçlamakta. Baktığı “ters açı”dan, “Türk İslâmı” arayışlarının eninde sonunda “resmî din” politikasıyla örtüştüğünü tespit ediyor. Bu bakış açısından Aleviliğin resmî din politikasıyla ilintisi ve Aleviliği yeniden kurgulama girişimleri üstüne yazdıkları, özellikle tartışma açıcı nitelikte. Yasin Aktay’ın din kültürüne hâkimiyeti ve sosyolojik bakışı birleştiren yazıları, modernleşen Türkiye’de din-siyaset-toplum ilişkilerine taze bir görüş getiriyor.