Ben, yıldızları yokluyordum geceler boyu... Yıldızları kokluyordum; olmadığın geceler!.. İçim, sızlıyordu, çünkü "içim" sızıyordu her yaramdan dışıma... Her yaram yağar kokuyordu!... Bir yıldız dudağıydı aradığım; soluksuz gecelerimde... Hangisiydin, bilmeden... Bilmeden, ışıktan bakışların hangisi olduğunu!... Yıldızları kokluyordum gelmediğin geceler... Ve ben ümit içiyordum ışık dökülen kurnalardan. Turnalar haber uçuruyorken aydınlık kıtalara, ben umuyordum... Umuyordum ki; Hiç bitmeyecek kadar çok yarınımız var... Ben, yıldızları kokluyordum gelmediğin geceler... Biliyordum ki, kimse bilmez kokusunu ben gibi; yıldızların. Kimse bilmez; her biri nasıl da ayrı kokar, her biri bir çiçek gibi... Yıldızları kokluyordum gelmediğin geceler...