…Yaşlı adam eğildi, şişeyi yavaşça denize bıraktı. Eliyle suyu dalgalandırdı, şişeyi uzaklaştırdı. Dikildi, uğurlar gibi bir süre arkasından baktı... Yazdığı öykü, şiir, romanları şişelere koyup, neden denize attığını sordum. -Atmıyorum, onları denize ekiyorum –dedi. Orada boylanıp gelişecekler, sonra dünyaya yayılacaklar... -Yüzlerce yıldır öyküler, şiirler, romanlar yazılıyor. Yüz binlerce yazar, dünyayı güzelleştirmeye çalışıyor da ne oluyor?... Yine her yer vıcık vıcık riyakarlık, pislik içinde. Karanlık adamlar koca göbeklerini hoplatarak ortalıkta dolaşıyor. Her yer kan içinde… Sen de yazdığın öyküleri şişelere koyup, denize yolladın… Ne fark etti?.. Yaşlı adam, elleriyle sıkıca tuttuğu şişeye baktı... Eğildi, son şişeyi de yavaşça denize bıraktı... Gülümsedi…