Uso Dayı mekânı cennet olsun, nur içinde yatsın. Gider gelmezdi. Bilirdik. Parası olmayınca çıkmazdı. Çıkmayınca takatsiz kalırdı. 12 Eylül zamanı sokağa çıkma yasağı vardı. Herkesi toplayıp götürüyorlardı. Uso Dayı'nın oturduğu sokakta her evden birkaç kişi alıp götürmüşlerdi. Götürdükleri kişileri boş bir arazide bekletiyorlarmış. Bu nedenle sokakta askerler sürekli tur atıp, dışarıya kimseyi salmıyorlardı. Komşu kadınlar bir iki gün sonra onu hatırladılar. Askerlere söylediler, dinletemediler. Askerler hiç yüz vermedi kadınlara, "Çıkmak kesinlikle yasak" dediler. Kadınlar, "Kimi kimsesi yok, yemeği siz götürün bari," dediler. Ama askerlerden, "Asker kimsenin hizmetçisi değildir," cevabını aldılar. Günler sonra, yeni gelen nöbetçi astsubay kadınları dinleyip yıkık eve gitti. Kapıyı açtıklarında, evinde kavalına sarılı bulmuşlar...