İki arkadaşın, Yasemin ve Emin’in düş kırıklıkları ve acılarla sonlanmış aşklarını, sevgiyi, dostluğu anlatıyor Latife Tekin. Emin, resim yapmayı bırakmış bir ressam yapmayı bırakmış bir ressam, Yasemin ise öyküler yazıp biriktiriyor. Emin uyurken düşünüyor, Yasemin gizli saklı gerçekleri konuşurken fark ediyor. Kendini karamsarlığa kaptırmış bir erkek, onu ayakta tutmaya çalışan bir kadın. Tanrı onları birbirlerine bırakıp gitmiş.

Orman, ağaçlar, yapraklar ve eşyalar bambaşka karşılıklar bırakıyor ikisinin zihninde. Yasemin’in her şeyi anlamlandırma çabasına karşın Emin’in umursamazlığı…

Anlatı nesnesi olarak kendisine soyut kavramlar seçen bir roman Ormanda Ölüm Yokmuş. Geçmiş, şimdi, gelecek ve geniş zamanın bir arada ele alındığı, iki ana karakter dışındaki roman kişilerinin hem sayıca az kaldığı hem de ara karakterler dolayımıyla anlatıldığı, başlangıçlı ve sonlu bir hikâyenin peşinden koşmayan bir metin… Tekin, simgeler, metaforlar, bilincin içinde kırılan duygu ve düşüncelerle işliyor malzemesini.

Latife Tekin kadın ve erkek arasındaki algı, duygu ve düşünce farklılıklarının bir haritasını çıkarıyor. Yazarın anlatımının,sözcüklerin, ifadelerin, zaman zaman sevgiye, aşka, hayata dair sorularının ve tasvirlerin, bir algı nesnesinin yarattığı imge zenginliğinin güzelliğine kapılmamanız mümkün değil..