Prenses ve Canavar, son Rus Çarı II. Nicola Romanov’un kardeşi Giorgio Romanov’un kurgusal yaşam öyküsü. Sağlığına uygun iklim arayışı içinde Karadeniz kıyısındaki Livadia kentinde, sonraları da Gürcistan’da, Kafkas Dağları’nın eteklerindeki Abas Tuman kasabasında, ailesinden, sevdiklerinden uzakta, yaveri prens Ourousov’un gözetimi ve koruması altında yaşayan prens Giorgio Alexandrovich Romanov, hayatı özgürce ve doyasıya yaşamayı arzu etmekte fakat bunun olanaksızlığı karşısında varoluşsal bunalımlara düşmektedir. Taşıdığı grandük etiketi ve imparator ailesinden olmanın ona yüklediği görev ve sorumluluklar yüzünden kişiliğinin ortadan kalktığı duygusuna kapılır; buna yaşamın ellerinden kayıp gitmekte olduğu kaygısı da eklenir. Arzular, tutkular, kaygılar, saplantılar, sayıklamalar, anılar genç Romanov’u bir ölümsüzlük arayışına sürükler.

Usta İtalyan yazar Roberto Pazzi, 1899’da, yeni yüzyılın eşiğini atlayamadan, yazarın deyişiyle “kendi yüzyılının bariyeriyle korunmuş olarak” yirmi sekiz yaşında veremden ölen Rus prensin öyküsünü romantik ve şiirsel bir dille anlatıyor.