Toprak Kovgunları, Ankara'nın uçsuz bucaksız gecekondularını anlatıyor. Yozgatlılardan, Keskinlilerden, Çankırılılardan, Çorumlulardan oluşan, bir evlik yer için adam öldürülen, bireyin yitip gittiği, köyle kent arasında mahsur kalan bir dünyayı, çamur deryası, toz bulutu içinde su kavgası yapan kadınların öykülerini anlatıyor.

Türker Alkan, Radikal, 13 Haziran 2000

Toprak Kovgunları bize... yitik insanları anlatır. Hinlikleri, kinleri, hayalleri, beklentileri, hınzırlıkları, umarsızlıkları, ikiyüzlülükleri, sevgileri ve aşklarıyla yaşamın içindeki (ama yaşamın dışına düşmüş, belki de yaşamın tam ortasında yer alan) yitik insanları...

Cengiz Temuçin Asıltürk, Cumhuriyet Kitap, 30 Mart 2000

Romanda sık sık kötü yaşam koşullarının bozduğu, yoldan çıkardığı, tükettiği, dar kafa yapılarıyla acımasız davranışlara, hesaplara yönelmiş kişilerle karşılaşıyoruz. Ama onlara pek kızamıyoruz. Kemal Ateş'in başarısı işte burada, sürekli kaynayan bir dedikodu kazanı içinde yürekleri taşlaşanlara kızmadan önce, onları o duruma iteleyen çevre koşullarını gözler önüne sererek okurunu biraz da bu koşulları düşünmeye, algılamaya çağırışında.

Mehmet Seyda, Hürriyet Gösteri, Temmuz 1982

Toprak Kovgunları, günümüz Türk edebiyatında toplumcu gerçekçi akımın başarılı bir romanıdır.

Burhan Arpad, Cumhuriyet, 25 Mayıs 1982