Âdemoğlu Anadolu topraklarına indiğinde onu orada doğa kucaklamıştı. Onu, buranın bitkileriyle beslemişti. Ama ortada sayrılık (maraz) da vardı. Ademoğlu yine yüzünü doğaya çevirdi, o da onun eline birtakım otlar verdi. Bu topraklara tarihin karanlıklarına dek bitkiler hakkında esaslı bilgiler nereden gelmişti?... İster istemez tıp ve eczacılık tarihleri üzerinde kısa gezintileri de içeriyor bu kitap. Zamanın tıbbının nasıl halka mal olduğunu da anlatmaya çalışıyor. Ticarî alışverişin ayrılmaz sonucu kültürel alışveriş sonunda ot ve deva ithal ve ihracına tanık oluyoruz. Asırlar boyunca bir halk "eczahanesi" var olmuştu. Nice asırlar sonrası, İstanbul'un ünlü Mısır Çarşısı bu rolü tümden üstlenmişti. Sayrılı kişi burada derdini anlatıyor, aktar da onu iyi edecek otları eline tutuşturuyordu. Kitapta sihrî ve musikî ile psikolojik tedavi yöntemlerinin kökenleri de irdeleniyor, bu arada. Âdemoğlu, uzun ve sağlıklı yaşamak istemiş. Bu yolda geliştirilmiş olan "mesir macunu"nun bileşimi neydi?...

Bu kitapta bilimsel, sistematik bir eczacılık ve tıp tarihi aranmasın. Kitapta, halkın, Bizans hastahanelerinin deneylerinin bir ürünü olan "ampirik" bilgileri nasıl özümsemiş olduğu anlatılıyor. Ama bu "ampirik" bilgilerde. Selçuklu tıbbının mirasçısı Osmanlı tıbbınınki de kesin olarak vardı. Bütün bu sonuncularla bugüne çıktık. Bu kitabın yazarı, çocukluğunda geçirmiş olduğu hastalıkların tedavisinde uygulanmış yöntemlerin, 20'li 30'lu yıllarda hâlâ eski Anadolu tıbbî anlayışının nasıl bir devam olduklarını anlatıyor. Çin, Hind, İran, Mısır, Mezopotamya, Greko-Romen... dünyalarının asırlar boyu bıraktıkları tıbbî tortuların izlerine günümüzde halk tıbbında rastlanıyor.