Fazlı Necib

Yazar Hakkında

Fazlı Necib

(21 Nisan 1863 – 19 Haziran 1932): Yazar, gazeteci. Selanik'te doğdu. Avukat olmak istiyordu. Bir süre bir avukatın yanında çalıştı. 1883'te Hukuk Mektebinin imtihanından başarılı çıkmasına rağmen yaşı küçük olduğu için diploma vermediler. Fransızca öğrendi. 1883'te arkadaşlarıyla Gonca-i Edeb dergisini çıkarmaya başladı. İstanbul ve İzmir gazetelerine 'Selanik Mektupları” başlığı altında imzasız yazılar gönderdi. Hocalık yaptı. 1895'te babası Abdurrahman Nafiz'le Asır gazetesini kurdu. (Bu gazetenin adı daha sonra 26 Temmuz 1908'de İstanbul'da Yeni Asır'a çevrilmiştir.) 1909'a kadar bu gazetenin başyazarlığını yaptı. 1909'da İstanbul'a geldi. Matbuat-ı Dahiliye müdürü oldu. 1912'de bu görevinden alınarak Bekirağa Bölüğüne hapsedildi. Hapisten çıkınca tekrar yayın hayatına döndü. 1924'te Reji İdaresine girdi. Ölene kadar burada çalıştı. Türk Hayatı dergisini çıkardı (26 sayı (1925-1926).

Fazlı Necib Ara Nesil yazarlarındandır. Hiçbir edebî akımın içinde görülmez. İlk Arsen Lüpen çevirilerini yaptı. Polisiye romanlar yazdı.

Romanları: Tebessüm (1889), Gönül Faciaları (1889), Câni mi Masum mu (1901), Dilâver (1902), Küçük Hanım (2 cilt, 1910), Menfâ (1910), Dehşetler İçinde (3 cilt, 1910), Türk Kızı (Türk Hayatı dergisinin eki olarak, 1925), Külhanî Edipler (1926, 1930), Saraylarda Mecnunlar (1928 ; yeni baskısı, 2002). Diğer eserleri: Sanayi-i Cesime (1887), Nev-usûl-i Sarf-i Osmanî (2 kısım 1887-1892), Rumeli'yi Neden Kaybettik (Türk Hayatı'nda çıktı, Hayat Tarih Mecmuası'nda yeniden yayınlandı, 1972). Selanik Vilâyet Salnâmesi 1307 (1892), Aile Bütçesi: Medenî Hayat Bilgileri (1934). Mektupları: Mektubât (Beşir Fuad ile, 1889).