Mehmet Başaran
Mehmet Başaran
(1926 - ): Şair, yazar. Lüleburgaz'ın Ceylan köyünde doğdu. Kepirtepe ve Hasanoğlan köy enstitülerini bitirdi (1946). 1960'a kadar köy enstitüsü öğretmenliği, gezici baş öğretmenlik, ilkokul öğretmenliği, İstanbul'da ortaokul ve liselerde Türkçe öğretmenliği yaptı.
Mehmet Başaran'ın yazıları ve şiirleri Köy Enstitüleri, Yücel, Varlık, Yeditepe, Yön, İmece, Yeni Ufuklar, Yansıma, Yeni Dergi gibi dergilerde yayınlandı. Önceleri köylülük, modernleşme, Atatürkçülük gibi bir çizgi takip eden Başaran şematik sınıf kayırmacılığını gösteren şiirler, hikâyeler ve romanlar yazdı.
Şiirleri: Beş Pınar (Müşterek, 1945), Ahlat Ağacı (1953), Karşılama (1958), Nisan Haritası (1960), Kocakent (1963), Pıtraklı Memleket (1969), Gök Ekin (1975), Meşe Seli (1982), Günler Tuz Rengi (1986), Sis Dağının Başında Borana Bak Borana (1990), Koca Bir Troya Dünya (1997), Pir Sultan Ölür Ölür Dirilir (2002). Romanları-hikâyeleri-hatıraları: Çarığımı Yitirdiğim Tarla (Köy notları, 1955), Aç Harmanı (1962), Zeytin Ülkesi (1964, yeni düzenlemesi: Yüreğin Sesi-Zeytin Ülkesi, 1983), Sürgünler (1970), Elif Diye Bir Türkü (1976), Memetçik Memet (1979), Dilsiz Oyunu (1983),Yasaklı (1987), Hoşçakal Dünya (1990), Giz Kokan Suskunluk (1991), Kalın Mavi Bir Ses (1992), Eylülün Kızgın Soluğu (1996), Öğretmenimiz Acıya Sürgün (1998). Köy enstitüleriyle ilgili eserleri: Tonguç Yolu (1974), Sabahattin Eyuboğlu ve Köy Enstitüleri (1990), Özgürleşme Eğilimleri ve Köy Enstitüleri (1990), Aydınlanma Yolunda Eğitim Emekçisi Ferit Oğuz (1992), Devrimci Eğitim-Köy Enstitüleri (1999).
Ayrıca çocuk kitapları da yazmıştır.
