Rasim Özdenören
Rasim Özdenören
(20 Mayıs 1940 - ): Yazar. Kahraman Maraş'ta doğdu. İlk ve orta öğrenimini Maraş, Malatya ve Tunceli'de tamamladı. İ. Ü. Gazetecilik Enstitüsünü (1964) ve İ.Ü. Hukuk Fakültesini (1967) bitirdi. Devlet Planlama Teşkilâtı adına iki yıl ABD'de kaldı. DPT'nin Genel Sekreterliğini yaptı.
İlk hikâyesi "Akarsu" Varlık dergisinde yayınlandı (Ocak 1957).
Hikâye ve denemeleri Diriliş, Edebiyat, Mavera, Yeni Devir, Yeni Şafak dergi ve gazetelerinde çıktı. Bazı yazılarında A. Gaffar Taşkın adını kullandı.
Hikâyelerinde ruh çözümlemelerine ağırlık verir.
Hikâyeleri: Hastalar ve Işıklar (1967), Çözülme (1973), Çok Sesli Bir Ölüm (1974), Çarpılmışlar (1977), Denize Açılan Kapı (1984), Kuyu (Uzun hikâye, 1999), Hışırtı (2000), Ansızın Yola Çıkmak (2000). Romanı: Gül Yetiştiren Adam (1979). Denemeleri: İki Dünya (1977), Müslümanca Düşünme Üzerine Denemeler (1985), Yaşadığımız Günler (1985), Ruhun Malzemeleri (1986), Çapraz İlişkiler (1986), Yeniden İnanmak (1986), Kafa Karıştıran Kelimeler (1987), Yumurtayı Hangi Ucundan Kırmalı (1987), Müslümanca Yaşamak (1988), Red Yazıları (1988), Yeni Dünya Düzeninin Sefaleti (1996), Ben ve Hayat ve Ölüm (1997), İpin Ucu (1997), Acemi Yolculuk (1997), Kent İlişkileri (1998), Yüzler (1999), Köpekçe Düşünceler (1999), Eşikte Duran İnsan (2000), Yazı, İmge ve Gerçeklik (2002), Düşünsel Duruş (2004).
Ayrıca çevirileri de vardır.