Ziya Osman Saba
Ziya Osman Saba
(30 Mart 1910- 29 Ocak 1957): Şair, yazar. İstanbul'da doğdu. Babası Binbaşı Osman Beydir. Sekiz yaşında annesini kaybetti. Galatasaray Lisesini yatılı okudu (1931). İ.Ü. Hukuk Fakültesine girdi. Fakülte öğrencisiyken Cumhuriyet gazetesinin muhasebe bölümünde çalıştı. 1936'da fakülteyi bitirdikten sonra Emlâk Kredi Bankasında, Millî Eğitim Basımevinin İstanbul şubesinde çalıştı (1945-1950). Kalp hastalığından dolayı çalışamaz olunca istifa etti ve evinde Varlık yayınlarının işlerini yaptı. İstanbul'da öldü. Eyüp Mezarlığında gömülüdür.
Saba, Yedi Meşale topluluğu üyelerindendi. Daha çok şiirleriyle tanınmıştır. İlk şiirleri Servetifünûn-Uyanış dergisinde çıktı. Varlık dergisinde ilk çıktığından itibaren şiirleri yayınlandı. Hece ve serbest ölçüyle yazdığı şiirlerinde çocukluk özlemi, ev ve aile sevgisi, alın yazısına boyun eğme, yoksullara acıma, ölüm gibi temaları işledi. Hikâyelerinde de hatıralarının izleri görülür.
Şiirleri: Sebil ve Güvercinler (1943), Geçen Zaman (1947), Nefes Almak (1957), Geçen Zaman-Nefes Almak (Bütün şiirleri, 1974). Hikâyeleri: Mesut İnsanlar Fotoğrafhanesi (1952), Değişen İstanbul (1959). Yazıları-sohbetleri-mektupları: Konuşanlar Bir Hüzünle Sesinde (Haz. Tahsin Yıldırım, 2004).
Mustafa Miyasoğlu, şiirlerini, yazılarını ve kendisiyle yapılan konuşmaları yayınladı: Ziya Osman Saba (1987). Mehmet Nuri Yardım, Ziya Osman Saba kitabını yazdı (1998) ve yazarın hakkında yazılanları Ziya Osman Saba Sevgisi kitabında topladı (2004).