Muzaffer Buyrukçu

Yazar Hakkında

(1 Şubat 1930 - ): Yazar. Niğde'nin Fertek köyünde doğdu. Çocukluğu bahçecilik yapan babasının yanında Niğde, Manisa ve Yalova'da geçti. Sonra İstanbul'a yerleştiler. Orta ikinden ayrılarak çalışmaya başladı; İstanbul ve İzmir'de aşçı yamağı, kunduracılık, inşaat işçiliği, frezecilik, Son Telgraf gazetesinde müstahdemlik yaptı. 1951'de askerlik dönüşü kalorifercilik ve hal kâtipliği işlerine girip çıktı. Sonra Toprak Mahsuller Ofisinde memurluğa başladı ve buradan emekliye ayrıldı (1971).

Muzaffer Buyrukçu, şiirler, hikâyeler, romanlar, günlükler ve hatıralar yazdı. Önce şiir kitabı çıktı (1945). Son Telgraf'ta aynı yıl yayınlanan 'Yıkılan Yuva hikâyesiyle dikkati çekti. 1946'ta Tanin gazetesinin açtığı hikâye yarışmasını kazanınca gazetelerde magazin hikâyeleri yayınlamaya başladı. 1953 yılından sonra edebiyat dergilerinde görülür. Hikâyelerinde çokluk İstanbul'un kenar mahallelerinin sosyal hayatını konu edinir.

Hikâyeleri: Katran (1956), Acı (1957), Korkunun Parmakları (1959), Bulanık Resimler (1961), Kuyularda (1962), Cehennem (1966), Kavga (1967), Mağara (1971), Şarkılar Seni Söyler (1982), Günlerden Bir Gün (1983), Hüzünlü Kar Çiçekleri (1990), Yüzün Yarısı Gece (1994), Bir Aşk Daha (1996), Telefon Konuşmaları (1997), Dumanı Tüten Çay Gibi (1999), Yalnızlığın Arkasındaki Gülümseme (2001). Ay Kokuyor (Seçme hikâyeleri, 2004). Romanları: Bir Olmayın Başlangıcı (1969), Gürültülü Birkaç Saat (1969), Dar Sokaklardaki Duman (1992), Gece Bitmedi (1995), Dışardaki Rüzgâr (1998), Ucu Güllü Kundura (1998), Eski Defterler (1999). Günlükleri: Arkası Yarın (1976), Sıcak İlişkiler ( 1982), Sayılı Günler (1986), Anında Görüntü (1992). Hatıraları: Arkadaş Anılarında Orhan Kemal (1984), Dillerinde Dünya (1985), Dünden Bugüne (1997), Akan Sular Şarap Olsa (1998), İlişkiler Arasında Bir Gezinti (1998), Yaşadığımız ve Yaşananlar (2000).